Το 2ο εμπόδιο στη μελέτη

Η πολύ απότομη βαθμίδωση

 [*με τον όρο «βαθμίδωση» εννοούμε μια βαθμιαία προσέγγιση σε κάτι, που γίνεται βήμα βήμα, επίπεδο επίπεδο, και όπου κάθε βήμα ή επίπεδο μπορεί το ίδιο να επιτευχθεί εύκολα, έτσι ώστε, τελικά, πολύπλοκες δραστηριότητες να μπορούν να επιτευχθούν με σχετική ευκολία. Ο όρος είναι επίσης κατάλληλος και για κάθε ένα από τα βήματα που γίνονται σε μια τέτοια προσέγγιση.]

Η απότομη βαθμίδωση είναι μια άλλη πηγή σωματικών ή οργανικών αντιδράσεων από τη μελέτη.  

Παράγει ένα είδος σύγχυσης ή μια αίσθηση ιλίγγου.

Όταν μιλάμε για βαθμιδώσεις, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι οι ενέργειες. Αυτό σημαίνει πως, όταν ένας μαθητής αναγκάζεται να κάνει μια καινούργια ενέργεια χωρίς να έχει καταλάβει την προηγούμενη, το αποτέλεσμα είναι να βρεθεί σε σύγχυση και να έχει μια σειρά από διαφορετικές σωματικές αντιδράσεις.

Για παράδειγμα:

Έχουμε μια προσχεδιασμένη λίστα ενεργειών: ένα άτομο που μελετά το συγκεκριμένο θέμα  πρέπει να κάνει πρώτα το ένα, μετά να κάνει το άλλο, και μετά να κάνει το επόμενο. Αν το άτομο βρεθεί να είναι τρομερά μπερδεμένο με τη 2^η ενέργεια που έπρεπε να μάθει ή να κάνει, μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι δεν κατάλαβε ποτέ πραγματικά την 1^η ενέργεια. Αυτή είναι η βαθμιδωτή προσέγγιση. 

Το άτομο λοιπόν έχει συναντήσει μια απότομη βαθμίδωση. Το άλμα παραήταν μεγάλο, γιατί, ενώ δεν καταλάβαινε αυτό που έκανε, πήδηξε στο επόμενο βήμα -κι αυτό παραήταν απότομο και προχώρησε πιο γρήγορα απ’ ό, τι θα έπρεπε. Τώρα θα αποδώσει όλες του τις δυσκολίες σ’ αυτό το καινούργιο πράγμα που κάνει.

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Ο χειρισμός εδώ είναι να γυρίσουμε σε προηγούμενα βήματα της βαθμίδωσης. Να βρούμε πότε δεν ήταν μπερδεμένο το άτομο μ’ αυτά που μελετούσε και έπειτα να βρούμε ποια καινούργια ενέργεια επιχείρησε.

Βρίσκουμε τι πίστευε ότι κατάλαβε πολύ καλά, ακριβώς πριν βρεθεί σε πλήρη σύγχυση. Ακριβώς πριν απ’ αυτό! Και τότε ανακαλύπτουμε ότι δεν το κατάλαβε καλά. Το σημείο αυτό είναι στο τέλος τέλος του τμήματος που κατάλαβε καλά και μετά υπερέβη τη βαθμίδωση.

Θ’ ανακαλύψουμε ότι υπάρχει κάτι σ’ αυτή την περιοχή –στο κομμάτι που νόμιζε ότι καταλάβαινε καλά –που δεν το είχε καταλάβει πραγματικά.

Όταν αυτό διευκρινιστεί, ο μαθητής θα είναι και πάλι ικανός να προοδεύσει.

Αυτό το εμπόδιο είναι πιο ευδιάκριτο κι έχει μεγαλύτερη εφαρμογή στο πεδίο της πράξης σε αντίθεση με τη θεωρητική ή τη νοητική μελέτη.

Π.χ. Το να μάθει ποδήλατο είναι συχνά πολύ μεγάλη βαθμίδωση για ένα μικρό παιδί. Αλλά ένα ζευγάρι βοηθητικές ρόδες του δίνουν τη δυνατότητα να προοδεύσει.

  

Σκεφτείτε σε πόσες περιοχές της γνώσης, της εκπαίδευσης αλλά και της καθημερινής ζωής βρίσκει εφαρμογή το συγκεκριμένο!

Από την εκμάθηση μιας γλώσσας ή της φυσικής και των μαθηματικών... μέχρι τη μηχανική και τη ναυπηγική...

Από τη χρήση μιας οικιακής συσκευής... μέχρι τη συναρμολόγηση μιας βιβλιοθήκης...

Από την εκμάθηση ραπτικής ή την εκτέλεση μιας συνταγής μαγειρικής... μέχρι τη χρήση ενός υπολογιστή ή όποιας άλλης συσκευής...

Άπειρα είναι και τα παραδείγματα και οι εφαρμογές σε όλα τα πεδία της τεχνικής εκπαίδευσης αλλά και των τεχνών!

Δοκιμάστε το και θα το διαπιστώσετε οι ίδιοι!

Και δεν θα έχετε πλέον ανθρώπους (μαθητές, εργαζόμενους κ.λπ.) που νιώθουν «άχρηστοι» ή «ηλίθιοι» γιατί λ.χ. δεν μπορούν να ακολουθήσουν μια σειρά ενεργειών.

Η γνώση των δύο πρώτων εμποδίων, σε συνδυασμό με το 3ο και σημαντικότερο, θα έχει ως αποτέλεσμα μαθητές που πετάνε στη μελέτη και ανθρώπους ικανούς να κατανοούν, να εφαρμόζουν και να είναι αποτελεσματικοί σε αυτό που κάνουν!!! 

Στο επόμενο άρθρο, το 3ο εμπόδιο στη μελέτη…

*Το υλικό γι’ αυτό το άρθρο έχει αντληθεί από κείμενα και διαλέξεις του L. Ron Hubbard με θέμα «Τεχνολογία Μελέτης».