Έχε το νου σου στο παιδί... (2)

«Ως γονιός, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσεις ένα παιδί να μεγαλώσει σωστά και να γίνει αυτόνομο κι ευτυχισμένο; Αν το παιδί έχει κάποιο πρόβλημα, πώς μπορείς να συνεισφέρεις στην επίλυσή του; Τι χρειάζεται πάνω απ’ όλα ένα παιδί από ένα γονιό;»

Τα ερωτήματα αυτά -και πολλά άλλα- απασχολούν λίγο πολύ τον κάθε γονιό. Και, φυσικά, δεν υπάρχει μία και μοναδική απάντηση-λύση, ούτε ένας «ιδανικός» τρόπος διαπαιδαγώγησης...

Όπως είχαμε πει και στο προηγούμενο άρθρο, όποιος κανόνας ισχύει για τη συμπεριφορά ανδρών και γυναικών, ισχύει και για τα παιδιά. Με τη διαφορά ότι «τα παιδιά δεν μπορούν ακόμη να χειριστούν το περιβάλλον τους και δεν έχουν πραγματικά εφόδια. Χρειάζονται πολλή αγάπη και βοήθεια για να τα καταφέρουν».

Επιπλέον, «ένα παιδί μοιάζει λιγάκι σαν μια άγραφη πλάκα. Αν γράψεις τα λάθος πράγματα πάνω της, θα λέει τα λάθος πράγματα. Σε αντίθεση όμως με μια πλάκα, το παιδί μπορεί ν’ αρχίσει να γράφει από μόνο του. Και τείνει να γράφει ό, τι έχει ήδη γραφτεί». 

 

Συνεπώς, όπως έχουν πει και οι μεγαλύτεροι παιδαγωγοί, για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού σημασία έχει περισσότερο το γενικότερο περιβάλλον και η καθημερινή τριβή με τα άτομα που το απαρτίζουν, παρά η συστηματοποιημένη διδασκαλία. 

Το παράδειγμα που θα πάρει το παιδί από τα άτομα -του στενού κυρίως- περιβάλλοντός του, είναι πιθανόν ο πιο σημαντικός παράγοντας για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας,  των συνηθειών και των αρχών του!

Έχοντας αυτό υπόψη οι γονείς, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στο τι παράδειγμα δίνουν οι ίδιοι στο παιδί αλλά και σε τι παραδείγματα το «εκθέτουν» στο ευρύτερο περιβάλλον της ζωής τους.

Έπειτα, η τάση πολλών «μοντέρνων» γονιών να αφήνουν απλώς τα παιδιά να κάνουν ό, τι κάνουν χωρίς να παρεμβαίνουν και χωρίς να ασκούν κάποιον έλεγχο πάνω τους, δεν αποτελεί κατάλληλο τρόπο διαπαιδαγώγησης. Τα παιδιά που μεγαλώνουν έτσι, δεν πρόκειται να επικοινωνήσουν στ’ αλήθεια με κανέναν. Δεν θα ωριμάσουν ούτε θα αποκτήσουν εμπειρία στη ζωή, παρά μόνο αν ως γονείς τα καθοδηγήσουμε σωστά ώστε να μπορέσουν να κάνουν διάφορα πράγματα (να εργαστούν πάνω σε κάτι, να ασκηθούν, να μελετήσουν, να εκφράζουν γνώμη…)

 

«Τα παιδιά ανταποκρίνονται με μεγάλη προθυμία στον καλό έλεγχο και στην επικοινωνία, σίγουρα όμως χρειάζεται καλή επικοινωνία» και αρκετή υπομονή κι επιμονή για να ξεπεράσει ο γονιός τα όποια εμπόδια –όχι πειθώ, αλλά καλή επικοινωνία. Αν και οι περισσότεροι θεωρούν ότι η πειθώ έχει αποτελέσματα στα παιδιά, δεν συμβαίνει έτσι. Η επικοινωνία είναι που κάνει τη δουλειά.

...Δε χρειάζεται να ζορίζεις το παιδί. Μπες σε επικοινωνία μαζί του και ο έλεγχος θα επακολουθήσει ως κάτι το αναπόφευκτο. Αν, ωστόσο, παραλείψεις τον έλεγχο στην αρχή της ανατροφής του, το παιδί, που βασίζεται σ’ εσένα για ένα μεγάλο μέρος της καθοδήγησης και του ελέγχου που χρειάζεται, θα αισθάνεται εξαπατημένο. Θα νομίζει ότι δε νοιάζεσαι γι’ αυτό».

Οπότε, είτε χρησιμοποιείς άριστο έλεγχο με πολλή επικοινωνία είτε το αφήνεις απλά να μεγαλώσει, με όποιο ρίσκο εμπεριέχει αυτό... 

Και κάτι ακόμα: στα παιδιά, όπως και στους μεγάλους, δεν αρέσει να τα κακομεταχειρίζονται, να τα τραβολογάνε από δω κι από κει και να μη ρωτάνε τη γνώμη τους. Μπορείς όμως να μιλήσεις σ’ ένα παιδί και, αν το επίπεδο στοργής, πραγματικότητας και επικοινωνίας μαζί του είναι υψηλό, μπορείς να το πείσεις να κάνει ένα σωρό πράγματα. Αν του μιλάς λογικά, ήρεμα και στοργικά, θα καταλάβει ότι οι εντολές σου δεν παραμερίζουν εξολοκλήρου τη θέλησή του. Επομένως δεν είναι επικίνδυνες.
Μπορείς να αντιμετωπίσεις το παιδί και μπορεί κι εκείνο να σε αντιμετωπίσει.
Κατά συνέπεια, μπορείτε να κάνετε κάτι μαζί...

Δε λέει κανείς ότι η ανατροφή των παιδιών είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.  Έχεις να κάνεις με ζωντανά όντα, το καθένα ιδιαίτερο και μοναδικό! Και θα κοπιάσεις, και θα ταλαιπωρηθείς... Αν όμως σταθείς με πολλή στοργή και επικοινωνία πλάι στο παιδί, έχεις να δώσεις και να πάρεις πολλά!!!

«Αυτό που είναι πράγματι αποτελεσματικό είναι απλώς να προσπαθείς να είσαι φίλος του παιδιού. Είναι σίγουρα αλήθεια πως το παιδί χρειάζεται φίλους. Προσπάθησε να βρεις ποιο είναι το πρόβλημα του παιδιού πραγματικά και, χωρίς να καταπνίγεις τις δικές του λύσεις, προσπάθησε να βοηθάς να το λύνει. Παρατήρησέ το -αυτό ισχύει και για τα μωρά ακόμα. Άκουσε αυτό που σου λένε τα παιδιά για τη ζωή τους. Ένα παιδί εκ των πραγμάτων δεν τα πάει καλά χωρίς αγάπη. Τα περισσότερα παιδιά μπορούν να την ανταποδώσουν σε αφθονία...»

Το θέμα της ανατροφής των παιδιών είναι πολύ μεγάλο... Απλά το ανοίξαμε σήμερα!

Η συνέχεια στο επόμενο...

Σας ευχαριστώ!!!!

*Στο άρθρο έχουν χρησιμοποιηθεί στοιχεία από τα κείμενα «Αγάπα και βοήθα τα παιδιά» και «Πώς να ζεις με τα παιδιά», του L.R. Hubbard.